maandag 12 maart 2012

Melbourne – vertrek naar Nederland

Melbourne – terug naar Nederland (10/3)
De dag van ons vertrek: weer terug naar Nederland, via Singapore, Frankfurt en Brussel.
's Ochtends op het dakterras van onze Australische gastvrouw lekker en gezellig ontbeten met vers geperst sinasappelsap, gekookt ei, verse toast, en verse croissants van de espressobar aan de overkant.

Onze reis is ten einde. Ons vliegtuig vertrekt rond 17.00 uur plaatselijke tijd;  morgenochtend zijn we om 10.00 uur plaatselijke tijd in Brussel! We zijn dan wel ruim een etmaal verder.
Vaarwel prachtig Australië!
Terug naar Europa, met zoveel cultuur en variatie op zo'n klein oppervlak. Nederland is daar een deel van.
En - gek genoeg - besef ik nu meer dan een maand geleden, dat ik een Nederlander ben en vooral Europeaan.

Naschrift: na twee weken  (25/3)- terug in Nederland - schaam ik me helaas ervoor om Nederlander te zijn. Ik distantieer me van de normloze, xenofobe en anti-Europese mentaliteit hier in dit land.

Great Ocean Road - part 2

Great Ocean Road, deel 2 (9/3)
De volgende dag na een stevig ontbijt in een plaatselijke kroeg (gepocheerde eieren met toast en gerookte zalm), snel naar de Twaalf Apostelen, die daar in de buurt liggen. Die apostelen bestaan uit steen, een soort mergel, waar de golven en het zout hele stukken steen wegslijpen, zodat er markant gevormde steenklompen in zee overblijven, een proces dat eindeloos voortduurt en ervoor zorgt dat de steenmassa’s steeds veranderen. Van die twaalf apostelen zijn er nog maar zeven over, maar het kan gebeuren dat de zee één oude apostel in tweeën splijt.

We maakten een heerlijke wandeling langs de hoge kust en even later daalden we een trap af voor een wandeling over het strand langs de zee. Heerlijk: je blote voeten in dat zand en die ruisende zee. Voor mij extra fijn; dit voelt goed, omdat ik aan zee ben opgegroeid. V
ia het binnenland reden we terug naar Melbourne en bezochten onderweg het plaatsje Timboo om een kaasmakerij te bezoeken. Koeien genoeg daar in Victoria, en die Aussies kunnen prima kaas maken van het type camembert, brie en reblochon. Hier geen cheddar, maar die vind je elders in Australië wel. Een uiterst humeurig meisje gaf uitleg over de diverse kaassoorten en liet ons piepkleine muizenhapjes proeven – met een cocktailprikker kon je met moeite iets te pakken krijgen, laat staan proeven! Lekker genoeg om wat proviand in te slaan voor onze picknick. Even later vonden we een piekfijn plekje aan een verlaten meertje in de stralende zon.

Great Ocean Road - part 1


Great Ocean Road, deel 1 (8/3 )
Op tijd uit de veren voor een tweedaagse tocht langs de Great Ocean Road! Vanaf Lancefield via Geelong naar de zee gereden, naar Anglesea, en daarvandaan alleen maar genieten van een prachtige kust met veel strand, niet zo ruig als de kust langs de Highway 1 in California (Route Nirvana). Duidelijk een aantrekkelijk gebied voor een deel van de (ruim 4 miljoen) inwoners van Melbourne om daar een weekend of vakantie door te brengen. De zon scheen vrolijk, wat het blauw van de zee nog blauwer en mooier maakte.

Onderweg in Apollo Bay oesters gegeten: eerst kocht ik er drie bij de bakery (!) toen ik brood wilde kopen. Die oesters waren echter zoooo lekker, dat we snel in de vishaven aan de baai bij Nick, een overgewaaide Griek,  twee dozijn Tassie Oysters kochten: oesters uit Tasmanië, het grote eiland ten zuiden van de deelstaat Victoria.
Zelden zulke lekkerse oesters gegeten: kersvers,  lekker vlezig, stevig en groot! Enigszins te vergelijken met de Franse Gillardeau-oesters. Al die  oesters werden per dozijn afgeleverd op een plastic blauw plateautje met een schijfje citroen. We zaten met zijn drietjes gezellig op het bankje dit vismaaltje op te peuzelen en genoten intussen van het uitzicht op de vissershaven en de heuvels op de achtergrond van de baai.

Aansluitend een overnachtig in Port Campbell, waar al spoedig een hoosbui losbarstte, maar toen zaten we intussen veilig binnen achter een flinke seafood plate, met een hele kleine krab, gefrituurde inktvis, vis in een beignetbeslagje, oesters in de schelp en oesters in glaasje met pittige tomatensaus en wat garnalen. En alweer die foto vergeten te maken….

Lancefield - Hanging Rock

Lancefield - uitstapje Hanging Rock (8/3)
Een rustdag, met enkele gezellige Australische golfvrienden van onze gastvrouw op de ochtendkoffie en ’s middags een uitstapje: naar de zogenaamde Hanging Rock, in Victoria, zo'n 70 km van Melbourne vandaan.


Dit is een mooi natuurgebied met grillig gevormde rotsen van gestolde magma. Wij gingen natuurlijk de top beklimmen. Met een gevoel van spanning weliswaar, want in dit rotsige gebied is een groepje schoolmeisjes met hun juf spoorloos verdwenen…

Na deze heerlijke wandeling / klauterpartij lekker taart gegeten: een chocoladetaart met veel chocola en weinig of geen bloem, met lekker veel slagroom. Ze zijn in dit deel van Australië erg goed in gebak! Dat zie je overigens ook terug in recepten in tijdschrijften en damesbladen.

Australië: Lancefield

Lancefield (7/3)
Onze Australische gastvrouw van Nederlandse komaf nam ons meer naar haar huis in de country in Lancefield, zo’n 40 minuten noordwaarts rijden van Melbourne.

Wat een paradijs en wat een leven: in de late middagzon zaten we vredig voor het vrijstaande huis te borrelen, met uitzicht op de metershoge eucaliptusbomen, die reikhalzend naar boven kijken.
Tegen zonsondergang maakten we nog een avondwandeling over het aangrenzende golfterrein en zagen in de verte hoppende kangeroes! We genoten van de stilte en de weidse natuur.
Na een heerlijke maaltijd van grote gebakken knoflookgarnalen, gingen we tevreden slapen.

zondag 11 maart 2012

Melbourne: aankomst


Melbourne 5/3
Vroeg op, want met die regen lopen de wegen onder. Op het vliegveld konden we een vlucht eerder nemen naar Melbourne, dus zaten we na een reis van twee uur aan het eind van de middag heerlijk op het zonnige terras van onze gastvrouw te borrelen. Midden in Highstreet - in Northcote -, een hele lange straat vol met trendy winkels en dito cafeetjes en eethuizen, ook weer vol met mensen van verschillende nationaliteiten. Dat multiculturele aspect maken we nu al bijna een maand lang meer, vanaf ons vertrek naar Vancouver, via Californië en Nieuw Zeeland en nu dan in Australië.

Begin van de avond gingen we die hippe Highstreet op. In de verte zagen we een waanzinnig mooie skyline bij een ondergaande zon, maar …. geen camera  bij me (de foto hiernaast is van latere datum).

Daarna lekker gegeten in Wesley Anne Pub. Ik nam zwarte pasta met inktvis. Lekker eten en gezellig, veel jonge mensen, en ik voelde me ook jong.

Sunshine Coast


Sunshine Coast – Coolum (4/3)
Het plan voor die dag: een rit binnendoor van Beerwah, langs de (crocodile hunter) Steve Irwin Zoo via Maleny naar Noosa Heads, daar lunchen met vissigheid aan het zonnige strand en dan via de kust terug naar Beerwah.

De route was prachtig: fraai heuvelland met veel bos, aardige stadjes, drukbezocht door toeristen. Helaas begon het te regenen. We vertrouwden erop dat het weer aan de kust iets beter zou zijn. Daar waait alle regen vast wel weg…. De ruitenwissers van de auto maakten intussen overuren. We  reden maar door, een razend mooie kustweg langs een zee met prima rollende golven - ongetwijfeld een lekker surfstrand als de zon meewerkt - tot we wel moesten stoppen vanwege een enorme trek. In het plaatsje Coolum Beach konden we de auto vlak aan zee parkeren en snel een restaurant induiken voor een late lunch.

Leuk trendy restaurant, heel toepasselijk (...) Sunrise genaamd, met een aparte kaart. We namen een salade van Mooloolaba spinnercrab met verse lychees, taugé, cashewnoten met een heerlijke dressing geserveerd.
Het meisje dat ons hielp, verklapte ons de samenstelling van die dressing: limoensap, knoflook, korianderwortel, groene chilipeper, vissaus en palmsuiker. Simpel, die ga ik snel thuis uitproberen!

vrijdag 9 maart 2012

Glass House Mountains: Beerwah


Aankomst Beerwah (3/3)
Na de happening met Jamie Oliver reden we snel noordwaarts, naar de Glass House Mountains, ongeveer 70 km ten noorden van Brisbane. Die zijn een overblijfsel van een zeer oud vulkanisch gebergte. Onderweg klaarde het weer op en aan het eind van de dag beklommen we, in de avondzon, een hooggelegen lookout, met een schitterend uitzicht over alle toppen van de Glass House Mountains.

Beerwah Glasshouse MNTS Motel
Glass House Mountains









Daarna snel door naar ons hotel: een sympathiek klein motel. Achter onze kamer konden we op de veranda met afdak genieten van het uitzicht op een prachtige tuin. Krekels in de tuin, een hagedis op de muur. We zaten echt midden in de natuur, en wat een stilte!

Mongolian Chicken
’s Avonds aten we aan de overkant bij de Chinees heerlijke Mongolian Chicken en dito Prawns met een lekker koel VB’tje (Victorian Beer).

Jamie Oliver in Ipswich


Jamie Oliver in Ipswich (3/3)
Het stadje Ipswich staat op zijn kop: Jamie Oliver is in aantocht!
In samenwerking met de overheid heeft het Ministry of Food hier een enorm kook- en voedingsvoorlichtingsproject opgezet om de voedingsgewoonten te verbeteren. Prima preventie! Het aantal welvaartsziekten zoals diabetes is hier namelijk erg groot. Voor 10 dollar kan iedereen hier een kookcursus volgen, overdag of 's avonds. Het programma draait voor een groot deel op vrijwilligers.

De master himself is net gearriveerd vanuit Mexico, voor een grote tournee door Australië. Om 13.00 uur zou hij een (openlucht)kookdemonstratie houden in het centrum van de stad. Daar wil ik naartoe. Er staat een lange rij wachtenden. Een politieagent vertelt mij desgevraagd dat je een ticket nodig hebt. Aangezien ik dat niet heb, lijkt mijn plan dus niet door te gaan. Een aardige Australische mevrouw uit de rij vangt dat op en geeft mij een kaartje dat zij over heeft. Zo voeg ik mij in de rij bij Lynn met haar man en vier kinderen. Zij zijn afkomstig uit Londen en zo’n tien jaar geleden naar Australië geëmigreerd, om meer ruimte te hebben voor hun opgroeiende kinderen. Een leuk gezin, helemaal in de ban van Jamie Oliver. Lynn vertelt me dat die kookcursussen hard nodig zijn, want op dit moment zijn er drie generaties vrouwen die nauwelijks kunnen koken. Lynn en haar dochters zijn er enorm mee bezig, en met hen vele andere gezinnen.

Als om één uur Oliver ten tonele verschijnt, stijgt er een enorm applaus op uit het publiek. Iedereen gaat uit zijn dak! Oliver maakt een simpel gerecht klaar: chicken fajitas (een wrap) met guacamolo en een salsa van tomaat, terwijl hij alles gezellig aan elkaar kletst. Na afloop verdrinkt hij bijna in de menigte die zijn kookboeken willen laten signeren. Intussen komt de regen bij bakken uit de lucht, maar de fans gaan niet weg zonder een handtekening. Jamie blijft rustig en geduldig: een aardige knul! Ik vond hem alleen wel wat dik geworden … Dit werd later in de kranten breed uitgemeten.

Australië: Brisbane - Ipswich


Ipswich (2/3)
Na een zeer vroege vlucht van circa vier uur vanuit Christchurch naar Brisbane, reden we direct zo'n 35 km door naar Ipswich, waar Gjalt de volgende dag een laatste cliënt moest bezoeken.
Na een bezoek aan de VVV wisten we dat het hippe restaurant Fentoms een aanrader was, en …. dat Jamie Oliver de volgende dag hier in town zou zijn. Leuk voor de volgende dag!

Pompoensoep
Het was stikheet in het stadje, meer dan 30 graden en erg benauwd. We maken allerlei klimaten mee in korte tijd. Lekker op het gemak ons even opgefrist in het hotel en even later naar restaurant Fentoms gewandeld door een gezellige winkelstraat, de Limestone Street. Ipswich is een klein, enigszins kneuterig stadje met een paar leuke winkels, eethuizen en wat galleries, wel gezellig.

Geroosterde eend
Hertenbiefstuk
Bij Fentoms prima gegeten. Na een pompoensoep namen we de geroosterde eend respectievelijk de hertenbiefstuk met een flesje Cabernet Merlot erbij: uitstekend!


Nieuw Zeeland: Christchurch


Christchurch (1/3)
Aankomst in Christchurch met de auto. De volgende dag de stad in: een triest verhaal. Na de aardbeving van vorig jaar zijn de mensen nog steeds bang voor nieuwe aardschokken. Die uitgesproken angst hoorden we van verschillende mensen. Er zijn nog erg veel mensen die niet kunnen terugkeren naar hun huis en voor veel geld iets moeten huren.
Christchurch
We bezochten het centrum van de stad: één grote ravage. De kathedraal is zodanig verwoest dat die helemaal moet worden afgebroken. Een groot verlies voor een jonge stad die van door zijn leeftijd natuurlijk al weinig oud cultuurgoed heeft.

Later bezochten we vrienden in de suburb Sumner, een prachtig plaatsje met veel groen bij Brisbane, vlak aan zee. Het was daar op sommige plaatsen alsof de aardbeving gisteren had plaatsgevonden. Hoog op de rotsen hingen de resten van halfafgebroken huizen, met honderden meters daaronder langs de weg een enorme rij containers om de ravage van de buitenwereld af te schermen. Sommige straten zijn afgesloten vanwege diepe scheuren in de weg. Veel mensen kunnen nog steeds niet terug naar hun huis. Er moet nog heel veel gebeuren.

donderdag 1 maart 2012

Tussenstop Geraldine

Geraldine  (29/2)
Na een stevig ontbijt vanuit Lake Tekapo op pad richting Christchurch.
Onderweg een onverwachte stop gemaakt bij het stadje Geraldine. 
Camper uit 1926
Ik had in een krantje een auto- en tractormuseum gespot, met veel oud spul, o.a. uit het begin van de 20ste eeuw. Dan begint het pas echt met auto’s. Gjalt is zelf bezitter van een oude auto, een Citroën Traction Avant 11B Conduite Intérieure  uit 1937, dus daar gingen we op af. Een geweldige collectie van vooral Britse auto’s, zoals Austin 7 en een Morris 8 uit 1948, een Ford Zephyr 6 uit 1955, en ook een stel mooie Vintage Amerikanen, waaronder een Willys Overland van ca. 1910, waarvan het chassis ooit als brug heeft gediend en de motor als aandrijving in een werkplaats. Ik was zelf helemaal weg van een Pipo-achtige camper uit 1926, een eigen bouwsel van John Britten. De houten opbouw was van alle gemakken voorzien: een schattig fornuisje met gietijzeren oven, een fonteintje in de hoek, en een nuffig groenfluwelen zitbankje! Let op de glas-in-loodraampjes.
Interieur van camper uit 1926
Wij gingen een paar straten verder nog een bijzondere attractie bezoeken:  de winkel van Michael en Gillian Linton in Wilsonstreet nummer 10. 
Grootste gebreide trui van de wereld
Zij verkopen er prachtige ‘knit wear’, handgemaakt van Merinowol, lekker licht en niet kriebelig. Ik kocht er een soort poncho voor de koele avonden. Het echtpaar staat vermeld in het Guinness Book of Records voor de grootste gebreide trui!
Maar er was daar in Wilson street nog meer te beleven. Michael Linton heeft 25 jaar gewerkt aan een reconstructie van het beroemde Bayeux-tapijt uit Normandië, waarop de slag om Hastings van Willem de Veroveraar uit 1066 staat afgebeeld als een soort lang stripverhaal. Niet met naald en draad, maar met kleine scherfjes metaal met een afmeting van ca. 3 bij 3 mm, die overbleven van programmeerschijven uit breimachines. 
Fragment uit de slag bij Hastings 1066
(volgens Linton)
Werkelijk ongelooflijk! Hij heeft zelfs ontbrekende delen van het verhaal eraan toegevoegd, namelijk de strijd tegen de Vikingen, voorafgaand aan de slag bij Hastings. Later heeft zijn dochter Rachael ook meegewerkt. Alles is vastgelegd op een interactieve dvd, waar je ieder onderdeel van het ‘tapijt’ kunt aanklikken voor uitgebreide uitleg. Het is een compleet naslagwek geworden, ongelooflijk. Kijk op zijn website!

Jacobsmosselen uit de frituur!
Na deze onverwachte excursies hadden we flinke trek gekregen en bestelden we in de aanpandige viswinkel een portie gebakken ‘scallops’: Jacobsmosselen (uit Azië!) , door een beslagje gewenteld en gefrituurd. 
Buiten op een bankje in de zon opgepeuzeld: heerlijke picknick in downtown Geraldine!
Op naar Christchurch: laatste etappe Nieuw Zeeland.

Mount Cook - Lake Tekapo


Mount Cook en Lake Tekapo (28/2)
Zalmsalade
met uitzicht op Mount Cook
Na een stevig ontbijt met bacon, fried eggs and tomatoes op weg naar Mount Cook, een korte rit. Daar arriveerden we rond lunchtijd. Mount Cook zat helaas verstopt in een wolkendeken, maar het zou wel opklaren, hoopten we. In het café-restaurant De Mountaineers bestelden we een zalmsalade, met wilde zalm die in de buurt was gevangen en gerookt.  Een local vertelde me dat de Canadese Sockeye-zalm hier in het Zuider Eiland is uitgezet. Je kunt die op verschillende plaatsen bij riviertjes zelf gaan vangen, maar deze zalm mag door de handel niet worden verkocht. De gerookte zalm in de winkels is erg duur, maar dat is de Sockeye-zalm bij ons ook. 
Zalmsalade in De Mountaineers
Intussen zaten we met onze zalmsalade wel mooi op het terras met vrij uitzicht op de Mount Cook, die aarzelend uit de wolken tevoorschijn kwam! Later, op de terugweg schoot ik in de achteruitkijkspiegel nog een plaatje van de Mount Cook. Weer op weg, naar een tussenstop voor de bestemming:  Christchurch, onze springplank naar Australië.
Mount Cook
in de achteruitkijkspiegel
Een eindeloze rit langs de bergen en langs een meer, het Lake Tekapo, het laatste binnenwater in Nieuw Zeeland van onze vakantie. De meren zijn hier zó blauw, bijna turquoise. De zon scheen fel en het was pas vier uur, dus we besloten niet door te rijden en hier aan te leggen, bij een hotel met ‘lake view’. Een half uur later zaten we buiten in de zon aan het meer een glaasje wijn te drinken.

Na een avondwandeling langs het meer gingen we eens kijken wat de restaurants daar ons konden bieden. Een blik op de menukaarten leverde niet veel prikkelends op, zodat we besloten om bij een authentieke Kanton Chinees, The Jade Palace, een menuutje te nemen. Het wemelde er van de Chinezen die in groepjes aan ronde tafels met elkaar gezellig zaten in te nemen, en niet zo'n beetje ook. Een echte Chinees dus, geen warmwater-Chinees zoals wij die kennen. We aten erg lekker. Het ijsje had ik niet moet nemen, dat had niets te maken met Chinees eten. We bewegen te weinig en we worden moddervet. Maar we zien wel veel!

Omarama

Omarama (27/2)
Via Queenstown reden we richting Mount Cook, een berg van bijna 4000 meter. 
Picknick aan het Lake Wakatipu
Rond lunchtijd even de weg af naar een meertje (Lake Wakatipu) voor een zonnige picknick met gekochte sandwiches. Een verlaten paradijselijke plek, glashelder water, en wat een rust….. . Na een lange, maar waanzinnig mooie rit arriveerden we - moe van alle indrukken en het autorijden - in Omarama, niet ver van de Mount Cook. Daar doken we in het eerste het beste hotel, dat ons deed denken aan de goedkope Franse hotels uit onze studententijd in de jaren 70: houtwerk dat een opvul- en verfbeurt kan gebruiken, wc en douche op de gang, wel een oude wastafel op de kamer met alleen koud water, bloemetjessprei, en driedelige kaptafel. Instructie bij brand: verlaat het pand via het schuifraam … Het verwachte krakende, doorgezakte bed bleek gelukkig erg mee te vallen.

Omarama
’s Avonds gingen we verderop in het dorp eten, en ik koos weer de lamsschenkel - daar kan gewoon niets mee misgaan -, standaard geserveerd met een garnituur van aardappelpuree, wortel, bloemkoolroosjes en boontjes, dit keer met mint jelly! Best lekker. Het is hier allemaal erg Brits, evenals de meeste toeristen, en dan kun je weinig culinaire verrassingen verwachten.
Lamschenkel met mintgelly
Gjalt ging natuurlijk weer voor de fish and chips (met kabeljauw), maar die kon niet tippen aan die uit White Rock in Canada … Met de buikjes dik en rond weer terug richting hotel, wandelend onder een prachtige sterrenhemel. Daar staat alles op z’n kop staat: het sterrenbeeld Orion bijvoorbeeld! En de maan: die staat met zijn sikkel aan de linkerkant. En overdag schuift de zon naar links, en niet naar rechts. Wow! Dit is de wereld van de tegenvoeters…

Fish and chips

Milford Sound


Milford Sound (26/2)

Milford Sound

De ochtend na aankomst in dat fijne hotel aan het meer van Te Anau vertrokken we voor een dagtocht naar het fjord van Milford Sound. Een ‘sound’ is een fjord.

De boottocht van ruim anderhalf uur door het fjord was weliswaar geen culinair avontuur, maar toch iets om in dit blog te vermelden. Wat een natuurgeweld: die enorme hoeveelheid water die van grote hoogte over de rotswand naar beneden dondert, en even daarna weer zó‘n een rust, dat je vergeet waar je bent.
De zon werkte goed mee!